Çok Yazık

Koşarak kaçtığım hep kendimmişim meğer

İncinmez sandığım her yanımda kocaman keder

Belki durup dururken

Belki hiç beklemezken

Bir sarılsan geçer

Yollarım dikenli taşlı ellerimde

Fotoğrafın yüzünde aynı gülümseme 

Sormadım neden sonumuz geldi böyle

Çok yazık...

Kollarım yuvan sarardı gökyüzünde 

Yıldızım ağlarsan düşer ellerine

Korkmadım karanlığınla yüzleşmeye

Parladım..

Her şey yolundaymış peki bu yalnızlık neden?

Belki gitmek zorundaydın, fakat bu dünyaya bedel

Belki gelip geçerken

Belki yol üstündeyken

Bir kez uğrasan yeter.