Böyle bir ortama giriyorsun. Hiç kimse yok, sadece o var. O burada mı diye bakıyorsun; burada, şurada, gülümsüyor. Yada morali bozulmuş somurtuyor, kesin bir şey olmuş ne oldu acaba. Bana bakıyor mu? Benimle ilgileniyor mu? Böyle bir sürü sorular işte. Dünyada olup bitenle hiçbir alakan yok. Onunla lakalı olmayan her şey senin için çok boş, her şey anlamsız. İsterse dünya kupası olsun, isterse yer yarılsın, bütün mecburiyetlerinden vazgeçiyorsun.
Sonra bir de yalnızlık var. Yalnız kalıp bunu düşünmek istiyorsun. Onunla birlikte olmadığın her dakikayı aklının içinde ayırıp onunla yalnız kalmak istiyorsun. Öyle işte.
Yani bence aşk resmen bir hasta olma durumu.
****
Bilmediğin yerden gelince başta tanımlayamıyorsun. Bana ne oluyor diyorsun. Kaçmaya çalışıyorsun. İyileşmeye. Halbuki harika bir şey oluyordur. Sadece bunu fark etmen lazım. Aşk, harika bir şey mi?
- Bilmem, öyle mi sence?
Öyle. Mutlu ediyor insanı.
“Mutluluğun iyi edemediğini iyileştirecek ilaç yoktur.”
(Aşk ve Öbür Cinler, Gabriel Garcia Marquez)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder